Greenie in New-Zealand

Het begin van een travelblog is altijd het lastigste, hoe begin je met het omschrijven van je avonturen? Ik zal beginnen met het begin van mijn reis. Beginnend als een sprookje. Hopend, dat deze langere trip, net zulke goede herinneringen mag geven als een sprookje.

Er was eens een meisje, die wel even toe was aan een pauze van Nederland. Op 5 januari werd het tijd om de stap of vlucht te nemen. Paps en mams waren lief genoeg om mij midden in de nacht te brengen naar Schiphol, en me uit te zwaaien. De reis was wat lang en taai, maar uiteindelijk viel het allemaal best mee. Vooral de overstap van vliegtuig naar het hostel in Nieuw-Zeeland was behoorlijk easy-peasy. Duidelijke bordjes en Engels is gewoon fijn. En in het hostel aankomen in een privé-kamer is ook even heel fijn. Hoi zeester in een tweepersoonsbed. 

Eigenlijk ontmoette ik in de ochtend al mijn Zweedse mattie, Frederique. Ik zal het even herhalen, zodat jullie me geloven: in. de. ochtend. 
Jep, tijdens mijn ontbijt al aan het socializen. Hij bood aan om samen de stad een beetje door te hobbelen en dat was best een relaxt plan. Zelf niet nadenken, en me mee laten voeren met zijn richtingsgevoel. Auckland is niet heel groot, big & happening eigenlijk. De stad zelf heeft een leuk parkje, veel grote harbours en een Skytower. Daarna heb je het eigenlijk wel gezien. En ze lopen achter qua wifi overal, en ook de koffiecafeetjes heb je niet zoveel als in Australië. Daarom nam ik de uitdaging aan omdat misschien af te kicken van koffie hier! Take-away koffie is duur hier, en het is helemaal niet goed voor je lijf, al helemaal niet in de warmte. Dusss, hello 2020, new me: Elise zonder koffie. 

Dag 2: Dit werd even een regelochtendje voor me. Hophop, met de laptop naar de Central Library om even gratis, maar goede wifi te hebben. De wifi in het hostel is namelijk waardeloos, zelfs in de soort van lobby. Rond 12en was ik het wel weer zat, en kwam ik Fred (afkorting van Frederique) weer tegen, en zijn we naar Takapuna gegaan. Dit is een strandje, vrij saaig, maar we hebben lekker kunnen picknicken.

Dag 3: Op dag 3 ben ik verplaatst naar een kamer met roomies, want een privé-kamer is natuurlijk veel te duur voor een langere tijd. Een vrouwen-kamer. Ik ben weer begonnen in de bieb ( zware beproeving qua koffie), om mijn Engelse CV af te ronden en 5 exemplaren te printen. Dan kan ik die straks uitdelen waar ik ga werken. Nog géén idee waar. Daarna ben ik met Fred gewandeld naar Parnell, en wijk buiten het centrum. Het is een prachtig chique wijk met mooie huizen en veel meer locals. We kwamen langs een rozentuin. Na een paar kleuren te zien, was mijn spanningsboog weer klaar en wilde ik verder. Maar nee, Fred is zo'n iemand die dan aan elke roos gaat ruiken. 'Look, this one smells good. Seriously, just smell.' Dus toen ik elke kleur heb geroken, waren we klaar en konden we weer verder lopen. Toegegeven, de oranje kleur (heuj, HOLLAND) en de roze kleur rook wel écht goed hoor. Hierna hebben we verder gewandeld naar een strandje. 

Dag 4: Vrijdag werd ik mensenmoe wakker. Stront aan de new year 2020, new me: ik heb een blik oplosskoffie voor mezelf gekocht in de supermarkt. 3 Dagen zonder koffie is lang genoeg. Ik mag best genieten van het leven hier en oploskoffie is uiteindelijk helemaal niet duur. Ha. Dus dat. Goed, toen ben ik dus met 2 koppen koffie naar de bieb gegaan, om uit te zoeken waar ik heen wil volgende week. Ik heb gepland om naar Tauranga te gaan. Hier zijn meer surfstranden en er schijnt een fruitfarm dichtbij te zijn. Het is hier zomer, dus wel het perfecte seizoen om te werken, volgens iemand van de receptie in het hostel zoeken ze eigenlijk altijd wel mensen. Super chill. Daarna gewoon relaxt geluncht in het hostel en met mijn Psychologie magazine en Girls with swords-boekje naar het park gegaan. Lekker lang gelezen. In de avond was er filmavond buiten, bij de silo. In de tussentijd ben ik vooral gezellige jongens tegengekomen, meiden in dit hostel reizen al samen of zijn niet zo toegankelijk. Dus met Jimmy (naamgenoot, zwager!) uit Nigeria en weer Fred, gingen we met z'n drieën om een outdoor cinema te hebben. Vet suffe film, Crazy rich asians. Dikke chickflick, vooral Jimmy had het errug zwaar en was het laaste halfuur op zijn horloge aan het aftellen tot het einde van de film.

Dag 5: Zaterdag met Fred naar Ponsonby gegaan, weer een andere wijk. Vét lang gelopen, maar wel twee echt prachtige, rustigere stranden gezien. Dus in de avond kwamen we dood moe thuis, maar super voldaan. Beelden zeggen meer dan woorden, dus zal ik zometeen wat foto's droppen.

Enn vandaag is het zondag. Ik dacht: 'Lekker, weer even een rustdagje met mezelf en God! Maar ik denk dat God even anders dacht, lol. Ik was onderweg in de bus, en stap uit en kijk wat om me heen qua richtingsgevoel, die moet zelfs mét Google Maps altijd even opstarten. Er stapte een meisje op me af: moet je naar Mount Eden?  Dus reageerde ik: 'Ja, straks. Maar ik moet eerst naar de Life church.' Dus zei het meisje: 'Oh echt! Wat leuk, haha come with me.'  Dussss dahaaag alleen naar de kerk gaan. Maar geen spijt gehad, het was super gezellig met Cecile uit Indonesië en het is eigenlijk best prettig om niet alleen naar de kerk te gaan. Ze schijnt te studeren in NIeuw -Zeeland, en heeft niet zoveel christelijke connecties. Maar heeft wel een familie in de kerk gevonden, die eigenlijk voelt als haar echte familie, waar ze de afgelopen 2 jaren ook kerst heeft gevierd enzo. Talking about adventures. Na de kerk dikke knuffel en we hebben afgesproken om morgenochtend nog even een koffietje te doen, voordat ik de bus naar Tauranga neem.  Vervolgens door na Mount Eden, met een glimlach op mijn kop. Ik was een kwartier onderweg, waarop een Chinees meisje naar me toe kwam: weet jij de weg naar boven? Ik antwoordde dat ik geen idee had, maar gokte op het pad, omdat de andere voor auto's leek. Toen zei ze: 'Oh maar ga je ook naar boven? Leuk, dan kunnen we samen naar boven!' Ooooke jaa hoor natuurlijk. Dus daar gingen we, een gezellig praatgrage chick die erg vrolijk was, ookal was het warm en een behoorlijk steile klim. We hebben wat foto's gemaakt boven en het is echt prachtig! Wel is het gras door de zomer erg droog, dus de krater enzo, is niet zo mooi groen als op de toeristische foto's. Maar geen geklaag hoor.  Becky, het meisje uit CHina, schijnt een stewardess te zijn. Ze heeft 2 dagen in NZ, en haar collega's waren moe en wilden de hele dag op hun telefoon hangen in de hotelkamer. Dus ging ze er maar in haar eentje op uit. Zonder goed internet, want daar is ze te kort voor in NZ. Haar hotel schijnt ook nog eens in mijn straat te zitten, dus we pakken samen de bus terug. Tot zover mijn me-time dag, haha. Eenmaal terug nu in het hostel, heb ik alsnog lekker een wasje kunnen plegen. Zometeen mijn backpack inpakken voor morgen en rustig aan doen. Nog een laaste pooltje doen met Fred, en daarna is het tijd voor Tauranga! Lekker, hopelijk kan ik eindelijk weer op een plank staan aankomende week. 

Groetjes aan de andere kant van de wereld!