Corona-beer in Corona-times

Hee, ik dacht dat het maar weer eens tijd werd voor een blog, aangezien ik de hele lockdown niets heb geschreven xD. Ik heb het een beetje uit zitten stellen, omdat het heel veel te updaten is, haha. Het is lastig om bijna 2 maanden samen te vatten. Maar ik ga het lekker toch proberen.

De laatste keer dat ik schreef, was ik net in Raglan en mijn weg nog aan het vinden. Zo nu en dan wat lui naar een tweede baantje aan het zoeken. Nou achteraf gezien is het niet erg dat ik geen tweede baantje vond, want alle restaurant gingen tijdelijk sluiten toen Jacina, de presidente van Nieuw-Zeeland, besloot naar de meest strenge Corona-maatregelen in de wereld. In Nieuw-Zeeland hebben we 4 weken in Lockdown Level 4 gezeten: in je eigen bubbel blijven en je mag alleen naar buiten in groepjes van maximaal 4 van je eigen bubbel als het essentieel is en voor sport. Auto-gebruik en/of ander vervoer was verboden. Alleen essentieel vervoer was toegestaan en essiëntele beroepen. We hadden twee dagen om ons voor te bereiden op level 4. In die twee dagen kwamen er gasten die dit hostel echt kózen om in lockdown te zitten. Dat veranderde de rol van receptioniste natuurlijk mega, de meeste taken verdwenen. Geen boekingen, telefoontjes van nieuwe gasten, geen rondleidingen geven etc. Alleen maar helpen met surfvervoer en in de gaten houden of de gasten zich aan de regels houden qua corona-regels. En schoonmaken. Gelukkig bleek ie-der individu geweldig. Onze groep begon met zo’n 40 mensen in  totaal. 10 mensen die werkten, 30 gasten. Naarmate er tijd verstreek, gingen er zo’n 10 mensen, vooral uit Duitsland en Frankrijk, terug naar hun eigen land om daar in quarantaine te zitten en weer bij familie te zijn. In de eerste weken was het ook wel lastig, omdat er mensen gestresst waren, na 3 dagen werd het surfen verboden wat wel een schaduw was voor ons als meerderheid van de groep. En doordat er zoveel mensen langdurig overal waren, en er veel activiteiten niet meer mogelijk waren, was het hostel vaak vol met mensen. Het was een balans om te zoeken naar wanneer ik me-time nodig had en wáár, en hoeveel ik met mensen wilde socializen. Maar uiteindelijk begon er ritme in de dagen te komen. Ik deed elke dag sport, afwisselend van hardlopen, yoga en skateboarden. In het begin van de lockdown hing er een slackline, maar die werd vervangen door een dartbord door de risico's. Na 2 weken startte ik met Joël en Aaron een dagelijkse workout, zodat we ‘back in shape’ kwamen voor als de surf weer zou beginnen. Verder las ik boeken, studeerde ik Spaans via de Duolingo app, chillde ik in de hangmat, werkte ik, speelde ik gitaar. En in de avond hebben we veel filmavondjes gehad in de backhouse, met 2 banken en 2 matrassen op de grond, waarbij iedereen lekker warm en knus bij elkaar ‘snugglede’ . Ook organiseerde mijn roomie elke week een quiz-avond. En elke zondagavond hadden we party-avond. Overdag zomaar een biertje drinken was doodnormaal. Tijdens lunchtijd een Coronaatje openen, gewoon omdat het kan. 'Het is toch lockdown, nuttig kun je nauwelijks zijn.' En zo nu en dan een birthday van iemand die jarig was, dan hadden we een extra party. En met 40 mensen, hebben we behoorlijk wat verjaardagen gehad xD. Waaronder die van mij. En die was GE-WEL-DIG. We hadden een gender-thema bedacht. Elke man ging gekleed als vrouw, en elke vrouw gekleed als man. En omdat ik jarig was, gaven alle mannen mij een lapdance (in vrouwenkleding), terwijl ik op een stoel moest zitten. Haha, super awkward maar hilarisch. Een van de beste verjaardagen ooit. Verder was een van de jongens een dj, dus die draaide super goede muziek. Dat was leuk, want in een grote groep heb je veel diverse mensen, met ieder z’n eigen talenten. We hadden aardig wat bakkers en een chefkok die heerlijke diners maakten zo nu en dan, gitaarspelers, fysiotherapeut, sociale therapeut, veel creatieve mensen met mooie kunstwerken, op één van de party-avonden maakten 2 mensen de allerbeste cocktails, de tuin werd vernieuwd door mensen met enorm groene vingers, enzovoort. Heel interessant ook, om iedereen z’n weg in te groep zien te vinden. Natuurlijk heb je na 4 weken mensen waarmee je iets meer klikt en die je meer opzoekt, maar serieus houd ik van iedereen hier, stuk voor stuk. Ze voelen aan als een tweede familie. En het leuke is, we hebben facebook/instagram en een Whatsapp-groep samen, en de meerderheid blijft nog wel eventjes rondreizen in Nieuw-Zeeland. Dus het rondreizen wordt in het vervolg waarschijnlijk veel gezelliger en blijven we overal wel mensen ontmoeten. Vanaf 28 april werd de lockdown verlaagd naar level 3, en mochten we weer surfen. Rondreizen was nog steeds verboden, maar het feit dat we weer meer risico mochten nemen, neemde veel weg. We mochten weer skaten op de pumptrack en het water in, zwemmen en surfen! Super chill. En vanaf 11 mei veranderde de Lockdown naar level 2: we mochten weer reizen naar essentieel vervoer. Dus veel gasten beognnen te reizen naar een andere plek om te werken op fruitfarms, zodat we weer geld konden verdienen. Veel mensen moesten voor 6 weken verblijf betalen, ookal hadden ze korting door de lockdown. Na 6 weken was het uiteindelijk officieel voorbij. Super gek om te bedenken. Het is allemaal nog niet voorbij, maar Raglan voelt steeds normaler. De eerste pizza take-away smaakte hemels. De pizza’s zijn niet geweldig en je moest in een rij met anderhalve meter tussen de klanten wachten, maar oh my wat smaakt zo’n take-away geweldig na 6 weken  xD. Het zware werd wel het afscheid nemen van veel mensen. Vooral toen Aaron, een van mijn workout-matties vertrok. In korte tijd waren Joël en hij als broers gaan aanvoelen. Gelukkig zijn er nog veel mensen over. Na zo’n 3 weken heb ik trouwens een soort romance, wat de lockdown ook 10x draaglijker maakte. Ghehe, als je details wilt, mail je me maar, maar aangezien deze blog openbaar is, ga ik niet gedetailleerd vertellen. Alleen dat het gezellig is saampjes en niet te serieus, hij komt uit Engeland en waarschijnlijk gaan we samen wat verder reizen, maar daarna weer onze eigen wegen. 

En nu zijn we dus in eind mei. Het leven bestaat weer uit elke dag een surfsessie, als de golven genoeg zijn. En sinds 2 weken zijn er weer nieuwe gasten in het hostel. Het is meestal halfvol, omdat we in de openbare ruimtes zoals de keuken, niet meer dan 10 mensen zijn toegestaan officieel. Ons werkteam heeft 2 nieuwe mensen en verder zijn er nog 6 gasten blijven plakken. Ikzelf zal rond begin juni ook vertrekken uit Raglan. Na zo’n 3,5e maand is het wel weer tijd om andere plekken gaan te zien en ook weer even nieuwe surfspots te ontdekken. Maar hoge kans dat ik terugkom naar Raglan. Raglan, de surftown heeft een stukje van mijn hart veroverd. Natuurlijk is het anders, nu de meeste familieleden weer zijn verder gaan reizen is het niet meer hetzelfde. Maar de sfeer is hier weer goed en nieuwe mensen brengen ook weer nieuwe energie, we kunnen weer socializen en nieuwe verhalen horen! Superleuk. En het werk als receptioniste is ook veel leuker, maar we mogen weer boekingen aannemen en kayaks enzo uithuren. En we kunnen weer lekkere take-away koffie halen bij Raglan Roast of Lala Land ( met 8 verschillende siroopjes). Dusja, nog eventjes genieten van het leventje hier. Daarna zal ik met Ted naar Rotorua en Taupo, twee toeristische plekken. Waarschijnlijk eindigen we daarna in de oostkust, om te werken in een fruitfarm om die ervaring eens mee te maken. En wie weet eindig ik daarna in Gisborne, om daar te werken en te surfen. want een wintersportseizoen zal niet meer mogelijk zijn helaas, door veel minder toeristen, hebben ze veel minder vacatures. Dusja, de backpacker/ reiswereld verandert wel hier. Maar hee, niets te klagen. Geen moment spijt gehad dat ik niet naar huis ben gegaan. Natuurlijk was het super gek te horen dat jullie in Hasselt aardig wat uitbraken hadden en wat dat heel naar te lezen, maar gelukkig maken veel mensen het goed en gaat het in Nederland ook weer beter! Dusja, tot zover mijn 6-weekse update, de volgende keer zal ik weer wat sneller updaten, zodat ik minder te schrijven heb, haha. Doeiii!!!