Planning-days

Als mensen in de ochtend vragen wat je gaat doen, de afgelopen anderhalve week vooral gezegd: Today is 'Planning-day.' Afgelopen week eindigde ik mijn avontuur in het ene backpackerhostel in Raglan, en sliep ik eerst nog 3 dagen in een ander hostel in Raglanm omdat die bekend stond als organistisch en biologisch, ik was wel benieuwd hoe dat eruit zag. Dat hostel was wel geniaal, omdat het één groot grasveld was met oude treincoupeetjes die dan kamers waren. Vet schattig. De eerste dag heb ik meteen gesurft en had ik bestond mijn kamer uit een Belgische jongen en een Nederlands meisje, hoppa. Alsof mensen ons erop indelen. De dag erop, donderdag 23 januari, heb ik weer een planning-day gehad. Met de bus reizen in Nieuw-Zeeland kan, maar is lang niet zo chill als met een eigen autootje. Een van de meiden in het vorige hostel, had een eigen klein autootje, waardoor ze niet afhankelijk was van het weinige openbaar vervoer dat er is, en hoefde dus ook niet veel met haar spullen te sjouwen. Dat vond ik echt geniaal. Het is hier namelijk vet normaal dat mensen hele self-contained vans aanschaffen, busjes waarin je meteen kan koken enzo, of lange auto's waarbij je achterin een matras kan leggen, zodat je goedkoop kan kamperen op campings. Maar ik vind hostels veel leuker en je leert er mensen sneller kennen, dus ik bedacht dat ik ook een goedkoop,leuk autootje wilde. En elke keer een surboard huren in Raglan is ook duur en onzinnig, dus het werd ook tijd voor mijn eigen surfboardje. Vooral veel Backpacker-Facebook-groepen kunnen afstruinen en uitgebreid onderzoek gedaan. Dit 'auto-onderzoek was mede mogelijk gemaakt door zwager Paul xD. In het backpackleven heb ik nog geen technische mensen leren kennen, dus dan is het best fijn om thuis wat verstandige mensen te hebben. Daarna heb ik wat cv-tjes geprint in de bieb en heb ik ze uitgedeeld in twee tentjes bij de haven, in de hoop dat ik daar kan werken. En de dag afgesloten met een surfje en een klets-sessie met wat leuke mensen aan een groooote picknicktafel. 

De dag erop begon weer even met plannen en uitzoeken, en ik wilde mijn Raglan-verblijf verlengen, maar dat was TE LAAT. Haha, ik met mijn lastminute-hoofd. Heel Raglan bleek voor het weekend volgeboekt. Vet naar, ik wilde juist settelen in Raglan en werk zoeken. Maarrr toen kreeg ik het idee om dit weekend ook al het belangrijke te regelen. De witte Mazda-optie kon namelijk naar Hamilton komen, en de meneer van het surfboard die ik op het oog had, was ook bereid om van Auckland naar Hamilton te rijden. Dusss dat werd een regelweekendje in Hamilton. Mindset-wisseling, maar dat was okee. De  een-a-laatste dag zelf nog lekker in Raglan zelf naar het strand geweest en even een dag niet gesurft, gewoon met Isa, een leuke franstalige chick uit België. Dat was echt heel fijn, gewoon een chill-dag met boekje en een gezellig iemand. Ze vertelde over haar vele bagage die ze had meegenomen, omdat ze tot kort altijd heel mannelijk en baggy kleedde en niet goed dacht over zichzelf. Maar nu expres 1 jurkje ( haar enige) mee had genomen en een 'purse', (een portemonneetasje zeg maar) meenam overal naar toe. Omdat ze nu (26 jaar) pas leert dat het best fijn kan voelen om je vrouwelijk te kleden en het ook goed kan zijn. En dat ze die ochtend een opmerking kreeg van een jongen die naar haar toilettas staarde: 'waarom neem je dat allemaal mee?' En dat ze moest antwoorden: ik ben nog wel een backpacker en hoef geen make-up te dragen, maar dat betekent niet dat ik mezelf moet verwaarlozen. Powervrouw, ik vond haar geniaal. In de avond was ik aan het koken, en was er een Ier bezig een ei te bakken met deksel erop. Het maakte enorm veel lawaai. Dus ik zei in het Engels: dat ziet er interessant uit. Wát ben je aan het doen? Waarop hij antwoordde: Ik stoom mijn ei, zo wordt hij sneller gaar. Ondertussen was ik ook aan het strugglelen met mijn gebakken ei, want hij ging een beetje aanbranden door de kutkwaliteit pannen in hostels. HIj wees enigzins sarcastisch naar mijn pan. 'En wat ben jij aan het doen? Jouw ei ziet er ook interessant uit, heb je wel boter gebruikt?' Nou, dat was het begin van een vriendschap, haha. Hij vertelde dat hij buiten ging eten in het gras met het prachtige uitzicht en vroeg of ik mee kwam. Hij bleek uit Ierland te komen en ook veel te surfen thuis, maar wel minder sinds hij engineer was. Even later zei hij dat hij zonsondergang wilde kijken op een uitkijkpunt en vroeg of ik mee kwam met anderen. En hoe nodigen we andere mensen uit in het hostel-leven? Hardop een vraag stellen in een drukke woonkamer: wie wilt er mee zonsondergang kijken? En jep, Isa en haar roomie sloten aan. Super leuk, het was al bijna sunset-tijd dus wij haastend naar het zonsondergang-punt. Eigenlijk waren we te laat om de kleuren te zien en was het bewolkt, maar het uitzicht was prachtig. We hadden een plekje gevonden waar onze voeten konden bungelen in de grote klif-afgrond, en toch veilig in een goed stukje grond. Letterlijk at the edge of the world. Soms is Nieuw-Zeeland één grote filmset van Lord of the Rings, oogverblindend. Oh kak, ik ben weer in mijn uitgebreide verhaal-fase beland. Ik zal weer door naar de volgende dag. 

De dag erop was mijn laatste dag in Raglan, mijn Nederlandse roomie was geruild met een Duitse gast. Super gezellig. Helaas moest ik in de ochtend al afscheid nemen van de Ier, die moest door naar Auckland. Na een surfsessie ben ik met Isa de stad in geweest, wat geluncht en rond gehobbelt in wat winkeltjes. Ook zij was fan van lp'tjes. Er is één winkeltje met zoveel leuke lp-tjes, pap dat vind jij ook leuk! Wel allemaal onbekende artiesten, als ik weer terug ben, zal ik was titels opslaan voor je. In de avond wilde ik even niet socializen, en ben ik in mijn bed gaan chillen met serie. Toen ik opeens omhoog keek van mijn kussen, bungelde er een wandelende tak-beest boven mijn hoofd, de grootte van mijn hand. Ik schrok me dood, ging rechtop zitten in mijn stapelbed en staarde enigzins gehypnotiseerd naar het beest. Op dat moment kwam mijn Belgische roomie binnen. Hij moest lachen en vroeg wat the fuck ik aan het doen was. Ik wees naar het beest zonder woorden te gebruiken. Toen zei hij: 'Ooh dat! Zal ik hem even weghalen? Kom maar.'  Nou al mijn feministische 'ik doe het zelf wel' houding was ver te zoeken en ik accepteerde zijn aanbod dankbaar. Hij haalde hem zo weg door een boek en mijn leven was weer veilig. 

De dag erop moest ik toch echt geloven aan een weekendje Hamilton, om mijn auto en surfboard te regelen. Zo geen zin in de bus. Toen zei mijn Italiaanse mattie tijdens het ontbijt ( die ook verbleef in het vorige hostel in Raglan, ik kwam hem overal steeds weer tegen) dat mijn Belgische roomie vanmiddag naar Auckland zou rijden. Ik dus snel mijn Belgische Roomie opgezocht, en ja hoor: ik mocht wel mee rijden. Toevallig wist ik dat Isa ook naar Auckland moest, dus: Hallo roadtrip met z'n drieën en doei bus :D! We eindigden ons Raglan avontuur met een koffietje en kwamen onze Duitse roomie tegen, die ook naar Hamilton zou rijden met zijn eigen auto. We hebben nummers uitgewisseld met z'n allen en sloten af. Eenmaal in Hamilton bleek ik in een soort Bed&Breakfast te zijn beland, een éénpersoonskamer in een groot huis met een familie die er ook leefde. Super chill. De dag erop kwam de surfboard meneer mijn surfboard brengen!!! Zo leuk! Een vriendelijke man uit Nieuw-Zeeland, hij vertelde me de ins and outs over welke apps je hier moet gebruiken voor golfvoorspellingen etc. HEt board is retro met hokjes, dus heet officieel: Checkmate. Daarna kreeg ik een appje van de Duitse gast van gisteren, en vroeg hij of we samen wat konden doen. De conclusie was dat er in Hamilton geen reet te doen is en dat de sfeer ver is te zoeken. Toen stelde hij voor om gewoon weer een dagje Raglan te doen, en aan het strand te hangen daar. Uurtje heen, uurtje terug. Haha, geniaal idee. Dus wij weer terug jakkeren naar Raglan. Geëindigd met een Mexicaans dinertje en een Corona-biertje, en de dag was geslaagd. 

Omdat de auto helaas pas op dinsdag kon komen, had ik nog een dag te spenderen in Hamilton. Volgens internet was er wel een leuke Botanische garden, dus ik besloot om eerst te gaan shoppen voor conditioner voor mijn haar en goede surf-zonnebrand, en daarna te chillen in het park.  Heel gevaarlijk, gaan shoppen terwijl je eigenlijk nog de was moet doen en weinig shirts over hebt. Ik kwam een geweldig shirt tegen met een adelaar en de tekst: 'Wild at heart' . Sorry man, ik kon hem niet laten liggen. Maar geïnspireerd door het verhaal van Isa, heb ik ook een rokje meegenomen uit een goedkope winkel Cotton On, een soort C&A in Nederland. Als ik dan in een meisjes-bui ben, heb ik in ieder geval keus om een vrouwelijke outfit te kiezen :). Want ik had wel één staprokje mee, met glitters en lekker over the top, maar die is meteen wel heftig en zal ik niet snel dragen. Dit rokje is hipster en geweldig. Dus. Foto komt later. 

Oké en toen brak dinsdag 28 januari aan, de dag waarop ik de tweede auto in mijn leven kon kopen: een Witte oude schattige Mazda uit 1997. Lekker bakkie. Beschamend om te benoemen dat ik thuis ook nog een auto heb staan. De luxe! Maar verzekering en wegenbelasting hier kost geen drol gelukkig. Ik was héél blij dat ik de Twee Amerikaanse chickies waarvan ik de auto had gekocht, meteen kon af zetten bij een busstation, zodat ik niet alleen was, terwijl ik voor de eerste keer in de auto reed en aan de linkerkant moest rijden. 
Na dat kleine inkom-ritje, was het tijd om een uur terug te rijden naar Raglan. Eigenlijk was dat heel chill! Mijn hartslag lag ietsje hoger dan dat ik zou rijden in NL, ik moest wel wat alerter zijn dan normaal, maar wát was het lekker om weer auto te kunnen rijden! 

In Raglan was het chill terugkomen, ik had weer 2 nachtjes geboekt in het biologische hostel om verder werk te regelen. Ik kwam een Noorweegse en een Zweedse meiden tegen, die wel gezellig waren. De Zweedse meid benoemde dat het andere hostel ( dat fantastische met gitaar etc) iemand zocht voor receptioniste-werk voor 3 maanden. Niet voor geld, maar wel 14 uur per week voor verblijf. Ojee. Ik ben meteen naar het hostel gereden en ben erop af gestapt met mijn cv de dag erop. De jongen achter het bureau gaf aan dat de manager even weg was, maar dat ik over een uur wel terug kon komen. Een uurtje later kon ik inderaad even langs komen en ja hoor, ze zochten nog steeds een receptioniste. Hij stelde wat vragen over wat ik graag wilde en hij vertelde dat het eigenlijk gewoonlijk is dat je begint als schoonmaker, en daarna pas doorgroeit naar receptie, maar dat er in eind februari iemand weg ging, dus dat hij wel iemand nodig had. En dat als ik wilde, hij mij wel graag wilde als receptioniste!! Met een twee-weekse cursus om goed ingewerkt te worden, leren om surfvoorspellingen te doen voor de gasten, aangezien het een surfhostel is, en hoe je boards kunt verhuren etc. Zo leuk!! Dik dilemma omdat ik dan wel voor 3 maanden 'vast' zal zitten op 1 plek en nog helemaal geen betaald werk heb gevonden voor ernaast. Ik kreeg 1 dag om na te denken of ik het daadwerkelijk wilde doen. Pfoei, een hele lastige keuze! Maar na 's avonds gebeld te worden met mams, was het eigenlijk wel duidelijk. Waarom ging ik naar Nieuw-Zeeland? Om beter te worden in surfen en leuke mensen tegen te komen en te zien waar God me stuurt. Raglan is een surfstadje waar ik me ontzettend thuis voel, het is een fantastische surfplek en receptioniste zijn zal waarschiljnlijk een vet leuke ervaring zijn.

Dusss Joe, de volgende ochtend de hostelmanager laten weten dat ik de uitdaging aan ga! Wel gaan de drie maanden pas in over 2 weken, half februari. Dus vandaar dat ik gauw ging bedenken dat ik dan niet in Raglan wilde blijven, omdat ik daar 3 maanden moest blijven. Dusss heb een hostel geboekt voor New Plymouth, een surfstadje, 3,5uur rijden naar beneden. En daar ben ik gisteren heen gereden :D.

Dusja, vandaag schrijf ik vanuit New Plymouth, met een auto, een surfboard en uitzicht op 3 maanden WOOF-en, werk voor verblijf. Best leuk, hoeveel er kan veranderen in anderhalve week! Hierbij eindig ik mijn verhaal maar weer, haha. Fijne dag! Zoals ze hier in NZ zeggen: 'Bye, have a good one!'